Ја љубеше искрено 45 години: Tаа му беше инспирација, поддршка и животен сопатник: За љубовната приказна на Оливер и Весна уште долго ќе се зборува…

Оливер Драгојевиќ беше еден од најталентираните пејачи во поранешна Југославија. Музиката ја засака од најрано детство, впрочем кај таквите генијални ликови талентот и се јавува толку рано. Публиката го сакаше токму поради неговиот талент да предизвика емоции кај секого, поради неговата посебна искра која што ја имаше и по која беше препознатлив.

А кога се откри и дека во прашање е скромен човек, со сите свои врлини и мани, тогаш започнува и таа нераскинлива врска меѓу публиката и него, тоа посебно обожавање поради кое Оливер несомнено беше една од најголемите ѕвезди на овие простори.

Емоциите во неговите песни беа заеднички за многумина, тој целосно се даваше во нив, а публиката се препознаваше во стиховите, уживаше во неговата музика и богато го наградуваше на секој негов настап.

Наводно името го добил по Оливер Твист, главниот лик на истоимениот роман на Чарлс Дикенс, и тој еднаш раскажа интересна приказна за своето име.

‘Мајка ми познаваше луѓе кои сакаат да читаат и пишуваат, па ги праша за совет. Покојниот брат се викаше Аљоша. Тие ја советуваа за него да се вика Аљоша, за мене и рекле дајте му на другиот син западно име, па јас го добив тоа – Оливер. Така ги добивме нашите имиња за време на Студената војна “.

Во семејството Драгојевиќ, музиката беше составен дел од нивниот живот, па таткото Марко купи хармоника за неговиот тогаш петгодишен син, а пет години подоцна, му купи и гитара.

 

“Имав само неколку години кога ја добив својата прва усна хармоника од татко ми. Мојот старец свиреше на неа , а потоа во една прилика реши да ми ја даде затоа што секогаш покажував интерес. Свирев со денови, ми купија и гитара, па одев со неа на некои семејни собири. Јас секогаш сакав да свирам нешто, сите секогаш ми велеа: ‘сега ти ќе свириш и ќе отпееш нешто, раскажа легендарниот Оливер во една прилика.

А кога некој како што е Оливер ќе замине, тогаш и многумина ќе жалат затоа што изгубиле некој што го чувствувале како свој животен сопатник, некој со кој пловеле низ морињата на емоциите и љубовта, кој толку пати ги изнел на површината и со кого ги споделувале своите тајни…

Она што тој го остави не се само неговите бројни албуми, освоени награди или распродадени концерти. Вистинскиот траг кој тој го остави се наоѓа во срцето на неговото семејство, пријателите, соработниците и неговите обожаватели.

Песните на Оливер не се слушаа само, туку истите и се живееја, а посебно оние љубовните. Со нив се сакавме, се разделувавме, заборававме на старите љубови и го отворавме срцето за нови. Невозможно е да се каже кои од нив се најдобрите, но едно е сигурно неговите песни никогаш нема да бидат заборавени.

Тој зад себе ја остави својата сопруга Весна, со која беше во брак 44 години, синот Дино (42) и близнаците Дамир и Давор (39).

„Се запознавме на 13 мај 1973 година. Самиот на себе си реков дека е доста од осаменоста која ја чувствував и младешкото лудило и тогаш ја запознав Весна, кога имав 26 години, а таа имаше 19 години. Ја сретнав на Страдун, помина покрај мене , таа имаше црно-црвена коса, долга и брановидна. И таа само помина. Јас се свртев, и таа се сврте во исто време. Потоа прашав некои луѓе која е таа. Постоеше место “Градско кафуле” , таму ги испрашував луѓето што ја познаваа, која е и како се вика.

“Тие ми објаснија сè и договоривме состанок преку еден од нив. Се сретнавме токму таму во” Градското кафуле “едно утро. Дали беше состанок, дали беше кафе, не знам што се случи. И така, ние седевме таму и се договоривме да се видиме тоа попладне. Бевме во парк, и седевме таму можеби еден час или два … Таму некако се договоривме за врска. Немаше предбрачен договор, немаше ништо “, откри Оливер во едно од многуте интервјуа.

 

 

„Кога ме покани на неговиот концерт, бев засрамена што некој ќе ме виде со него па се скрив во соблекувалната“, рече Весна Драгојевиќ, која секој викенд патуваше во Сплит поради Оливер.

Тие се венчаа во 1974 година.

Сепак, Весна никогаш не криеше колку навистина не сакала тој да започне музичка кариера. А, самиот Оливер знаеше да каже колку и пречи што неговата работа е поврзана со ноќта, алкохолот и дружењето до утро.

“Затоа не се радував на првата победа на Оливер на Сплитскиот фестивал и затоа долго време бев против пеењето. Се плашев дека ќе се промени. Се заљубив во него затоа што беше духовит, срдечен , едноставен, љубезен и пред сè, во вистинска смисла на зборот, добар. Да не останеше таков, немаше да бидеме заедно “.

И покрај славата што ја стекна, тој продолжи да живее скромно, далеку од гламур и од очите на јавноста, а летото секогаш беше врзано за неговата сакана Вела Лука. Неговата најголема радост беше семејството – сопругата Весна, синовите Дино, Дамир и Давор, нивните жени, но и внуците, за кои тој беше особено среќен.

“Никогаш не сум се обидувал да бидам совршен сопруг,  татко или дедо. Секогаш се обидував да бидам искрен во сè што правам. Кога нешто не ми одговара, тоа веднаш се гледа на мене. Не знам како да сокријам јас сум многу лош во тоа. “Тоа е мојот начин на живот, искрената емоција е важна. Ако не се чувствувам добро некаде, нема да го сокријам тоа, или ако нешто ми е навистина убаво на мене, тогаш јас ќе бидам последниот што ќе остане да ги исчисти шанковите и масите “, изјави тој за„ Вечерњи лист “.