Животот го посветив на моите деца: Мајката хероина која го освои регионот гордо за своите ќерки со Даунов Синдром- Тие не завршија на посвојување, ниту јас во лудница!

Сара Беро, како што се потпишува на социјалните мрежи и нејзините девојчиња се пример за многумина, за целиот регион.

Таа е храбра, горда мајка која помага да се промени свеста на луѓето за децата со попреченост.

– Има негативни коментари, но сфатив дека тоа е нормално, дури и кога се во прашање лицата со попреченост. Не секој е подготвен да прифати, разбере, поддржува и сака. Негативната страна е што и денес има заостанати луѓе кои живеат во изминатиот век и веруваат дека треба да ги криеме нашите деца, да ги чуваме затворени по куќи.

– Нашиот народ допрва треба да учи и да ги прифати европските стандарди. Мислам дека тоа е многу важно. Им дадов крилја на многу мајки, придонесов да работат со нивните деца, да им се посветат. Им дадов идеи, помогнав, организирав многу проекти.

Улогата на мајка е најубава на светот, но ако сте мајка на близнаци, тогаш вашата среќа е поголема. Иако да се биде мајка на близнаци значи дека секој ден ви се полни рацете, буквално, добивате двојна радост, обврски, но и двојни грижи. Мајките на близнаците имаат уникатни искуства. Некои се забавни и смешни, некои се поучни и секој е проткаен со чиста љубов.

Сара Беро за осанскиот портал Азра.ба искрено говори за попреченоста на нејзините ќерки и како успеала да се справи со сите грижи, коментари, чудни погледи кога ќе поминат покрај одредена група луѓе…

Сара е од Подгорица а во улогата на мајка се остварила кога имала само 20 години. Таа ги роди ќерките близначки Ирма и Илда. Нејзината среќа за момент ја спречило тоа што и двете девојки имаат Даунов синдром. Но, тоа не ја поколеба Сара, туку сама ги извадила од болница и со поддршка од родителите ги надминала првите тешки пречки кои и наишле на патот.

Од тој момент Сара го доби епитетот Мајка Хероина, бидејќи својата улога во борбата со себе и со светот ја сфати крајно сериозно. Направи мали чекори за другите и големи чекори за децата со попреченост, стана претседателка на првото здружение на деца и млади со Даунов синдром во Црна Гора.

– Секако дека не очекував близнаци, иако мојата поранешна свекрва имаше сестра близначка. На почетокот бев малку исплашена, но секако многу среќна што имав две деца.

Ирма и Илда, иако родени во исто време, се сосема различни по карактер. Додека Илда ужива во друштво, сака да биде главна, сака да се шминка, Ирма сака да биде сама, да има свој мир, не поднесува гужви и врева.

– Од шестиот месец почнаа да ги покажуваат карактерните особини и се виде дека ќе бидат сосема поинакви. Ирма беше секогаш посмирена, не бараше многу внимание, додека Илда имаше повеќе побарувања во тој поглед. Интересно ми е што истовремено беа во стомакот, а се родија без толку многу сличности – открила Сара.

Таа истакнува дека да се биде мајка на близнаци е многу тешко и напорно.

– Тешко е да се подигне едно дете, а не две, особено со некои пречки во развојот. Мора да бидете спремни да направите многу жртви и да им го посветите животот. Тоа е многу голема одговорност и обврска, бара голема посветеност. Се омажив за таткото на Ирма и Илда на многу млада возраст, бев дете, а потоа жена. Ја сфатив мојата улога многу сериозно. Имав 19 години кога забременив, 17 кога се омажив и можам да ви кажам дека едвај чекав да се породам и од тој ден се трудев да бидам најдобрата мајка.

Имено, Сара од вториот брак ја има и четиригодишната ќерка Ина.

– Меѓу нив нема никаква љубомора. Трите најмногу се сакаат и јас сум среќна што сум им мајка – заклучи Сара.

Свекрвата ја советувала да ги даде на посвојување!

Првата пречка која морала да ја помине била нејзината свекрва која ја советувала да ги остави девојчињата на посвојување.

Кога се родија Ирма и Илда, свекрвата ми рече: ‘Остави ги во породилното!’ И реков дека тоа се нејзините внуци, створени од нејзиниот син, нејзина крв, тие ми рекоа дека децата со Даунов синдром не се способни за живот, дека нема да одат, да зборуваат … Не ми кажаа дека ќе можат лудо да ме сакаат, гушкаат ме и луѓето “.

– Јас ги родив Ирма и Илда на 20 години и ми рекоа дека девојчињата имаат Даунов синдром. Поради зборовите на лекарот и околината, тогаш не бев задоволна со моите девојки. Потоа ме советуваа дека моите ќерки треба да одат дома или во спротивно ќе завршам во психијатрија. Никогаш не помислував да ги напуштам. Денес, ниту јас завршив во лудница, ниту тие завршија во дом – гордо вели Прелевиќ, која ја има поддршката од целиот регион.

Таа призна дека во тоа време не знаела ништо за Дауновиот синдром, но дека нејзиното семејство многу и помогнало во првите години по раѓањето на нејзините ќерки.

Кога дојде време за градинка, Сара беше подготвена за ново ниво на посветеност. Ништо не и беше тешко. Навикната е да се бори и да се грижи за себе. Таа гордо истакнува дека работи уште од деветгодишна возраст, кога продавала бурек во пекарницата на нејзиниот татко.
Илма и Илда се баш како и нивната мајка борбени и силни девојки. Денес посетуваат редовно училиште, по што одат на дефктолошки третмани во специјално училиште. На пет години Илда се прошета на Модната недела во Црна Гора и стана првата мала манекенка со Даунов синдром на овие простори.

Ниту мајката Сара, ниту тие не дозволија болеста да ги обликува нивните животи, но ја презедоа контролата над проблемите.

Како самохрана мајка Сара успеа да ги сруши предрасудите и иако откако ги роди близначките се соочуваше со тежок период од животот сепак таа храбро се бореше за своите деца.