„СЕ БУДАМ ВРЕСКАЈЌИ“, ДРАГАНА прозборе за тешката операција: Еве каква дијагноза и е поставена

Развојната дисплазија на колкот е честа болест, чија основа е сложено нарушување во развојот и растот на коскено-зглобните и мускулно-тетивните структури на зглобовите.

Поради ова, Драгана Мирковиќ била два пати оперирана, а уште тогаш лекарите нагласиле дека нема да може да прави одредени работи до крајот на животот.

Првата операција на колкот Драгана ја имала како дете, додека втората следела пред шест години, во 2016 година.

Пејачката потоа повторно завршила во болница, бидејќи ситуацијата се влошила и многу ѝ било тешко да настапува, како и да се движи.

-Проблемот со изместениот колк се појави една година по раѓањето, потоа направив една операција, но сега морав да одам на друга и да го решам проблемот, поточно да го оперирам колкот“, изјави тогаш Драгана за „Стар“.

По операцијата таа се опоравувала во својот дом во Виена, се движела со помош на патерици и секојдневно вежбала со физиотерапевт, а лекарите и забраниле да седи на ниско столче, да седи со скрстени нозе, да носи товар и да стои на оперираната нога и нагло да префрли тежина врз неа.

Драгана во една прилика раскажала дека нејзините родители се плашеле дали ќе може да оди по операцијата што и била направена како мала.

Сепак, закрепнувањето помина добро, иако престојот во болница остави големи последици за пејачката.

„До втора година бев во болници, во гипс долго време, на терапија, одвоена од мајка ми затоа што не смееше да биде со мене, тоа беше страшна траума за мене, се плашев од болницата долго време имав кошмари. Кошмарите продолжија до тинејџерските денови, се будев од страв, врескав. Кога проодев како што треба, не можеа да ме спречат, да ме натераат да јадам. Бев многу немирно дете “, рече таа во една прилика.

Не сакала да биде пејачка

Драгана Мирковиќ денеска важи за една од најпознатите фолк пејачки на естрадата, но она што ја шокираше јавноста е нејзината изјава дека таа всушност не ни сакала да биде пејачка.

– Никогаш не сум сакала да пеам. Сакав да завршам факултет, да научам англиски, да се вработам, да патувам… Меѓутоа, кога на 14 години пеев на една игранка во селото, ме слушнаа некои белграѓани и веднаш ме нарекоа „чудо од дете“ . Во осмо одделение кај нас дојдоа луѓе од ПГП и ми предложија да снимам плоча. Тоа ги шокираше и моите родители и мене, мислевме дека имаат погрешна адреса.

Бидејќи бев добро воспитано дете, ми беше глупаво да им кажам „не“. Мама и тато рекоа:

„Барем детето прво да заврши основно училиште“. Се договоривме да снимиме албум, а татко ми Предраг ме придружуваше на сите турнеи и настапи додека не наполнив 18 години – вели пејачката.

Драгана од својата 15-та година настапува низ целата земја и тогаш созрева.

– Се променив штом почнав да работам. Како дете влегов во светот на возрасните и во сериозен бизнис наречен шоу бизнис. Буквално влегов во студиото од училиште и отидов на турнеја со моите први песни. Сето тоа беше голем шок за мене. Излегов на сцената без шминка бидејќи во тоа време беше срам за девојка да се шминка. Како тинејџер одев на големи турнеи и фестивали, како „Златни гласови на Шумадија“ и „Распеана есен“… Одеднаш бев меѓу најголемите ѕвезди и сето тоа беше шок за мене – вели Мирковиќ, која никогаш нема да го заборави нејзиното прво појавување:

– Добро се сеќавам на моментот кога се качив на бината и се симнав од неа, а тој дел измеѓу ми е во магла. Со мене на сцената застанаа познатите пејачи Шабан Шаулиќ, Зорица Брунцлик, Снежана Ѓуришиќ, Маринко Роквиќ, тогаш нашите најголеми ѕвезди. Се сеќавам дека се прашував: „Што правам овде, дали припаѓам овде?“

Без разлика што била почетник, постарите колеги многу добро ја прифатиле:

– Ме гледаа како да сме рамноправни и ми рекоа „Ти си ѕвезда и добар пејач“… Бескрајно сум им благодарна што ме поддржаа и ме заштитуваа на почетокот. Сцената ја расипуваа луѓе дојдени од странство, менаџери, портпароли …

– Во одреден момент сакав да се вратам на училиште. На толку млад човек му беше тешко да го поднесе товарот на популарноста, да го зачува своето име, личност, углед. Не сакав некој да каже ништо лошо за мене. Од почетокот на мојата кариера, таа мисла ми беше во главата, дека никогаш не смеам да се засрамам себеси или семејството. Сето тоа беше голем товар. Имаше моменти кога реков дека не можам да издржам повеќе. Не затоа што сум кукавица и затоа што се откажав, туку затоа што мислев дека не треба да го правам ова. Моето семејство отсекогаш било добро ситуирано, па не морав да им помагам. Секогаш имавме се – објаснува Драгана за „Информер“.