Најпознатата старлета прозборе за стравовите отккао се оствари во улога на мајка: Се плашев, изнајмив жена да ми помага!

Старлетата Ана Корaќ неодамна се породи и стана мајка на преслатко момче. Taa годинава за прв пат го прослави Велигден во улога на мајка.

– Велигден годинава има поголем шарм бидејќи тука е и најмладиот и најомилениот член на семејството, мојот син. Би сакала да имам големо семејство со многу деца, но полека, за тоа – подоцна. Уживам и се трудам максимално да му се посветам на син ми, а се друго ќе даде Господ… – вели Ана и додава дека би сакала да има пет деца:

– Знаете што велат, деца и пари никогаш не се доволни! Добро се прилагодив на момчето, многу сум среќна што имам син! Тој е моето милениче. Би сакала второто дете да биде девојче, да ја облечам, да ја средам, да бидеме вистински пријатели. Немам подобра другарка од мајка ми, па би сакала да имам девојче, но без разлика на се ќе бидам среќна!

Кораќ откри дека имала помош околу грижата за нејзиниот син и дека се исплашила кога морала да го искапе бебето за прв пат:

-Се плашев да не го повредам, да не ми падне, но брзо се ослободив и сега капењето ни е омилена забава. Имам сопруг кој ми помага во се, има и баби, но се трудам максимално да ги завршам обврските околу мојот син. Да се ​​биде мајка е најубавото нешто на светот. Се остварив како родител во вистински момент. Нема ништо поубаво од детска насмевка. Ништо не ми е тешко, напротив уживам во се. Некако ми лета времето и пребрзо расте, веќе е вистинско момче…

– Во петокот бојадисавме јајца, а ден претходно ја украсивме куќата. Посветувам големо внимание на украсувањето на мојот дом во духот на Велигден, како и користењето на целата моја имагинација за што поубаво украсување на велигденските јајца. Неделата е резервирана за нас за натпревар во кршење јајца, семеен ручек и уживање и разгалување на најмладиот член на семејството. Досега секогаш се собиравме кај баба ми и дедо ми во Ивањица, но од оваа година јас ја преземам улогата на домаќинка, па семејната дружба за празниците ќе биде кај мене дома. Имам свое семејство и се е поинаку… Татко ми најмногу ми недостига, се би дала да беше сега со нас. Знам дека би бил пресреќен со внукот. Чувствувам дека е таму со нас… – завршува приказната.