Уште во породилиштето забележав две грутки на градата- ми рекоа дека е нормално, а потоа останав без дојка!

Младата Ивана Тимотијевиќ е жена борец која уште додека била уште во породилиштето, забележала дека едната града и е поцврста и дека од неа потешко излегува млекото.

Кога ги прашала докторите тие и објаснија дека тоа е сосема нормално но наскоро беше откриен ра-к па градата која беше полна со млеко беше отстранета, но Ивана никогаш не ја загуби вербата дека ке се опорави и ќе го победи ра-кот кој буквално и го промени животот.

Има уште милион планови и една огромна желба – да ја гледа својата ќерка како расте.

Ивана има 33 години и живее во Белград. Таа шири радост околу неа каде и да се појави. И кога зборува за нејзината борба со ра-кот на дојката, која ја открила додека го доела бебето, на нејзиното лице постојано има насмевка.

Само за момент, кога спомените стануваат премногу болни, нејзините очи добиваат кристален сјај. Таа вели дека е среќна што е жива и дека секое утро го гледа слаткото лице на нејзината ќерка Марија. Се друго, вклучително и фактот дека поради болеста ја загубила градата е помалку важен за оваа храбра млада жена.

– Додека бев во породилното одделение, додека ги масирав градите и се подготвував за доење, забележав дека имам грутки по целата града, дека е поцврста и дека е потешко млекото да излезе од неа. Имав силна болка во десната града, дури и крв ми течеше пред да ја напуштам болницата кога го доев моето бебе.

Медицинските сестри за лактација ми рекоа дека е нормално, се потпирав на нив и отидов дома – раскажува Ивана.

Поради болката и грутката, која стануваше поголема, по 10 месеци, Ивана решила да отиде на ултразвучен преглед на градите.

– Ми рекоа дека имам две сенки, кои се најверојатно тумори, и дека треба веднаш да посетам онколог.

Првото нешто што ми мина низ глава во тој момент беше моето семејство – ќерка ми која тогаш имаше само 10 месеци, сопругот Милош, чија мајка почина од р-ак на белите дробови во 2018 година, сестра ми Јована, со која го поминав целото детство во болници, татко ми Слободан, кој многу страдаше во последните 20 години …

– Сите беа пред моите очи, а најмногу моето дете. Што ако ум-рам? Од каде дојде овој р-ак? Зошто јас? Па, треба да се вратам на работа и тоа треба да биде мојата прва разделба од ќерка ми, а не да си заминам засекогаш. Јас уште живеам! Немам пари за лекување, каде воопшто се оди во вакви ситуации? Јас сум во Србија, ова сигурно ќе чини многу.

Ивана се соочуваше со илјада прашања на кои немаше одговор, но љубовта кон семејството ја водеше напред за да успее да се збори со болеста.

– Седнавме во блискиот парк и разговаравме за се. Мојот сопруг, мојот најдобар пријател, тогаш ми рече: „Ајде да видиме како да го решиме ова. Дефинитивно ќе ја направите операцијата, само прво да се консултирате со хирург “. Ги стиснав забите и си реков: „Па, нема само да се свиткаш и да стенкаш, туку ќе бидеш таму за нив. Ќе ја носиш ќерка си во градинка и училиште, ќе ја придружуваш на секое животно патување “.

Таа вели дека имала среќа што најдобрите експерти ја оперирале на Институтот за онкологија и радиологија на Србија.

– Многу сум им благодарна за се што направија, така што моето дете се уште има мајка. Тоа се онколошкиот хирург д -р Зоран Козомара, кој ми ги отстрани карциномите и ми ги исчисти градите од тоа зло, и пластичниот хирург Бранка Радмановиќ, која изврши реконструкција со имплант и го спаси она што може да се спаси.

Потоа следеше болна хемотерапија, губење на косата, слабост, гадење …

– М беше отстранета градата која беше полна со млеко и оток,  мало дете ме чека дома и ние сме сами. Мојот сопруг ми даваше поддршка, но мораше да се врати на работа бидејќи парите нема да паднат од небо. Издржуваме, но не е лесно … Во секој случај, планирам резултатот од оваа таканаречена борба против ра-кот да биде 1: 0 за мене. Имам голема желба за живот и каква било пречка што ќе ми застане на патот, планирам да ја помнам. Не ја загубив надежта затоа што добив нова шанса, имав операција, останав жива, мојот пат кон заздравување започна и сега сум фокусирана да го издржам.

– Работам како продажен агент во МТС и се најдов во таа работа бидејќи сакам да работам со луѓе и многу сум комуникативна. Едвај чекам да помине сето ова и мојот живот да продолжи нормално.

 

– И мојата желба над желбите е да оздравам и да гледам како ќерка ми Марија расте.