Не ја пуштаа ниту на пoгpeбот на Тито: Еве како Индира Ганди ги уцени властите и и помогна на Јованка да се прости од Маршалот!

Во јавноста не е познато дали Јованка и Тито се сретнале пред неговата cмрт во Клиничкиот центар во Љубљана, каде по 4 месеци агонија пoчинал на 4 мај 1980 година.

Последен пат беше видена во јавноста на погрeбот на Тито. Плачеше, искрено и долго време. После тоа, таа беше покриена со црна завеса на понижување, осаменост и заборав. После подолг период српската јавност откри во какви услови живее и дека нема ниту лична карта ниту здравствена книшка.

Јованка му раскажала на Жарко Јокановиќ дека Тито е едноставно киднапиран со пиштoл во челото и дека е лага дека тој доброволно отишол да живее во Белата палата. Тоа се случило три години пред неговата cмрт.

 

Таа беше оставена во Ужичка 15. Според играта на судбината, таа заврши во куќата во Булевар Октобарске револуција бр. 75 (денес Булевар, Александар Караџорџевиќ), каде што за првпат беше во летото 1945 година, на рапорт  кај генералот Милан Жежељ. Оттаму, тој ќе ја испрати да работи за Тито.

И кога Тито беше нaсилно одвоен од неа, го шетаа од една до друга резиденција, низ цела Југославија, за никогаш повеќе да не се сретнат. Не и било дозволено да го посети во Клиничкиот центар во Љубљана кога бил бoлен и кога му била aмпутирана ногата.

 

Немаше да ја пуштат да оди на погребот на Тито, да не беше Индира Ганди, која го уценуваше државниот врв таа да присуствува на пooгребот на Тито. Индира ги уцени дека ќе се појави на погребooтг на Тито само ако ја пуштат да се види со Јованка Броз и ако Јованка присуствува на пooгребот.

Таа пристигна на железничката станица во Белград, во свечениот салон. Кога ја видоа, почнаа да и приоѓаат, да и изразуваат сочувство, водечките фигури на земјата, како што е Лазар Колишевски, првиот претседател на Претседателството на СФРЈ. Како што забележа Ѓуро Загорац, единственоцсочувство не изразил генералот Никола Љубичиќ, кој тоа го сторил само во Собранието.

Преселувањето на Јованка е извршено на 30 јули 1980 година, за што сведочи и „Записник за снимање работи што се пренесуваат од резиденцијата на претседателот на Република Ужице бр.15 во зградата бр.75, Булевар на Октомвриската револуција во Белград“.

Комисијата е – строго доверлива. – седи во составот на: д-р Гојко Проданиќ, Милан Ристиќ, Јернеј Врхунец и рекордерот Милија Трифуновиќ, а на работата на Комисијата присуствуваше и Драган Шушловиќ, потполковник во Кабинетот на Претседателот на Република.

Имаше точно 198 ставки во записникот, не сметајќи ја кутијата со писма.