ПО ЦЕЛИОТ ПЕКОЛ ШТО ГО ДОЖИВЕАВ СТРАВ МИ Е ПОВТОРНО ДА ЗАБРЕМЕНАМ- Искрено писмо од Сања која поминала низ големи проблеми по породувањето!

Сања од Смедерево е мајка која се породила со итен царски рез, а доживеала вистински пекол кога надошло млекото во градите.

Таа вели дека во болницата добила повреди, и поради тоа не успеала ниту да го дои бебето.

„За жал, имам и слики од повредите што ми ги нанесоа во болницата!

Сакам да ги поддржам мајките кои дојат и да кажам СЕКОЈА ЧЕСТ. Поминав низ невидени маки. Се породив со царски рез и веднаш во текот на ноќта надојде млекото. Утрото кога се разбудив, градите ми беа како камен. Во болницата, тие многу малку ми покажаа за доењето, а од притисокот ми направија и физички рани на градите. Ми го блокираа каналот и млекото не сакаше да потече, добив огромно воспаление, како плакета на едната дојка и, се разбира, висока температура, скоро 40 …

Кога почувствував дека млекото се прелева, тие ми рекоа дека е невозможно, затоа што се породив со итен царски рез и треба да поминат 2-3 дена, а моето млеко надојде веднаш, а градите ми се воспалија преку ноќ. За жал, имам и слики од повредите што ми ги нанесоа во болницата, затоа што тие повреди , а од тоа сè уште имам лузни на градите.

Тие воопшто не ми го дадоа бебето за да го дојам. Да, тоа беше лошо за мене, но никој не ми помогна кога млекото дојде во големи количини. После тоа, кога ми пријдоа, тоа веќе беше огромен проблем. И со таков вид на проблем, одам дома. Поради постојаното виткање и празнење, раната од царскиот рез започнала да крвари. Бебето беше мало, односно  2,5 кг и немаше сила да повлече гради полни со млеко и тврди како камен. Се измолзив и и дадов млеко во шише, затоа што не сакав да се откажам, иако беше многу тешко. Секој мој исцедок беше скоро 500 мл. Многу и многу млеко.

После тоа, имав проблеми да ја научам да цица, бидејќи од самиот почеток таа беше навикната на шишето, но сепак со моето млеко. И некако успеавме кога таа стана посилна и кога доаѓањето на млекото беше регулирано. Тоа траеше 6 месеци. Имав големи количини млеко,  купив вреќи и ги ставив во замрзнувач. Со голема гордост можам да кажам дека издржав и дека, еве, доев 18 месеци и, да бидам искрена, плачев секоја вечер 2 месеци и сакав да престанам. Лесно е да се откажеш, и тешко е да се продолжи. После толку многу болка, сè уште не можам да запрам, бидејќи неодамна започнав да уживам во доењето со моето дете. Само жал ми е што не можев да и се посветам максимално во текот на тие први месеци, затоа што само ги држев градите во рацете. Сега имам проблем што сè уште имам многу млеко, иако е тешко да се поверува во тоа.

Поминав низ секакви работи и навистина не знам како. Јас сигурно немаше да го сторам тоа без поддршка од мојот сопруг, кој постојано беше со мене и бебето. Потребна е силна волја за доење и огромна семејна поддршка. Скоро сите ме советуваа да престанам, бидејќи се борев многу. Кога ќе тви кажам дека не знам веќе кој се не дојде да ме масира, од мои пријатели до жени за кои плативме, а да не спомнувам дека не беа искусни и дека вршеа голем притисок. Една жена, која е бабица во болницата Драгиша Мисовиќ во Белград, многу ми помогна и ќе и бидам вечно благодарна. Само со нежна масажа успеа да го скрши тој “камен “на градите. Сакам да и се заблагодарам на Весна Јовановиќ, медицинска сестра за деца, која дојде кај мене и ме масира, еднаш ме масираше од 22 до 5 часот наутро, додека јас имав температура од 39. И сега единствениот страв ми е да забременам повторно и да ги имам истите проблеми.

Извор: Yumama.com