Трагедија во домот на Милица Павловиќ: Починa нејзината најдрага личност- Таа ми беше мајка која родителите ме оставија!

Рада, бабата на Милица Павловиќ ја загуби животната битка по долга борба со Алцхајмеровата болест.

Дедото на Милица почина пред година и пол, а пејачката ја пресели баба си од семејниот дом во Буниброд во геронтолошкиот центар во Белград.

Милица е родена во Швајцарија, но веќе на три месеци, кога нејзините родители се развеле, се преселила во Доњи Буниброд, кај Лесковац, каде што живееле нејзината баба Рада и дедо ѝ Владимир.

Пејачката порасна со нив, тие ја одгледаа и ја воспитуваа, а секогаш истакнуваше дека имала среќно детство и дека тие и биле најголемата поддршка.

Дедото на Павловиќ почина пред година и пол, а сега таа остана без својата мила баба за која беше многу приврзана. Рада последниве години станала дементна, а потоа и била констатирана Алцхајмерова болест. Милица неодамна и самата зборуваше на оваа тема, па откри дека родената баба  не ја препознава.

Милица на својот профил објави емоптивна порака со која се збогува со својата баба.

– Еве, признавам. Срцето ми се распаѓа и крвари. Крвари, затоа што посакувам да можам да направев нешто друго… Не зависи од тебе, не зависи од мене. Тоа не е наша волја. Јас сум себична, затоа што те сакав тука за мене, да бидеш секогаш тука, да ти ги бакнувам рацете и очите… Лесно е за некој што не те познавал, но јас ја имав привилегијата да бидам твојата судбина во животот. Ти, личноста што ја имаше најчистата душа што чекореше на оваа планета… Која е најубавата баба? Мојата Рада. Целиот живот си го посвети на другите. И покрај тоа што си израснала како слуга во богата куќа во селото, живеејќи на парче леб и покрив над главата, тоа го извлекуваше само најдоброто од тебе. Која била најдобрата сопруга, мајка и баба? Мојата Рада. Некои ти згрешија, цело село знае кои, а ти им запали свеќа за здравје… Од твоите усни секогаш се слушаше убав збор за сите, песна и никогаш не сум ја слушнала мојата Рада да каже „Не можам и Јас нема“. Убава моја, сакам и јас да продолжам, не грижи се, но се ме боли… Срцето ме боли и солзите кои ги бришам ме горат … Но не грижи се, ќе продолжам да бележам нови победи , затоа што така ме воспита, и го посвети својот живот на мене да бидам добра личност и да ги сакам луѓето Рада Павловиќ од Горњи Буниброд (како што гордо кажуваше до последниот ден). Не ми дозволи да се налутам на никого, таа ме научи прво да ги поздравувам сите, да им кажам „Добар ден“ и да земам торби од раце кога ќе се вратам од основно училиште пешки и да помагам… Никогаш нема да заборавам какоти се јавував од последниот час од средно за да ми подготвиш вечера, а мојата Рада е спремна да ме чека на врата да ме бакне и да ме гледа и слуша додека јадам се што прават нејзините магични раце… ме оставија во твои раце кога имав само неколку месеци, Господ ме погледна. Ти ги бираше моите фустани за да ја направиш внуката најубава. Можеше да ме пресоблекуваш три пати на ден, а се сеќавам на приказната за систематски како главниот доктор излезе и им рече на сите други мајки (а ти беше моја) дека треба да се срамат што не се грижат за децата како оваа баба. А твоето срце беше полно, бидејќи е твојата Милица е… Ние сме тим лепотице моја, победничкиот тим. Само фраер (дедо ми, твојот Владимир) ме зезна малку што те покани во прегратка – напиша Милица во описот на фотографијата со баба и додаде:

– Сигурно и нему му недостасуваш, така прекрасна. Би ти дала срце и душа, да можам… Но не можам… За жал, некој друг ги напишал правилата на игра… ќе живееш во мене, преку мене, мојот живот и ќе се гордееш со мене засекогаш. … Злато мое, те сакам до небо и подалеку… Прегрни го дедо ми, и јас ќе бидам твоето најдобро огледало. Затоа што ние сме тим. И не, нема да престанам. Ќе продолжам како што ти и дедо ми сакате и барате од мене, да продолжам да се борам. Да продолжам да постигнувам се што сакаше за мене, а ти ветив дека ќе биде така. Ќе продолжам за себе, бидејќи знам дека ако престанам сега, веќе нема да имам сила да почнам од почеток. Затоа што ти за мене беше сè на светот. И не е лесно кога ќе останеш без се. Но… Твојата Милица ќе издржи. Вие ја создадовте. И нема да ве издадам. Никогаш. Те сакам Љубов моја. Најмногу. Твојата Милица…

Милица во интервју за Стори истакна дека за неа нејзината баба била како мајка.

– За мене баба ми е пример за неверојатно силна, искрена и најпрекрасна жена на светот. Таа ме научи да поминувам низ животот со крената глава, дека е важно да бидам искрена и лојална, бидејќи само така ќе можам да бидам среќна со себе кога ќе падне ноќта и ќе си легнам – истакна Павловиќ.

– Откако се разведоа, мајка ми првично доаќаше да ме види, а подоцна не беше многу заинтересирана за мене. Сега пак, мене не ми требаат нови луѓе во мојот живот. Ја добив мајчинската љубов од баба ми и дедо ми“, изјави во една прилика Милица.