ОГЊЕН АМИЏИЌ СИ ЈА ОТВОРИ ДУШАТА: Сmртта на татко ми многу ме погоди, мајка ми ме преколнуваше само за едно- кога почиna Маџгаљ ја фрлив гитарата!

Важи за еден од оне кои ретко сакаат да зборуваат за својот приватен живот, но знае да направи исклучоси, а тогаш сосема си ја отвора душата. Водителот Огњен Амиџиќ неодамна зборуваше за неговиот живот и кариера, а како што започна интервјуто со песната „Снежна бура“ од покојниот пејач Луис, Амиџиќ откри кога тој ја доживеал најголемата снежна бура во неговиот живот:

– Кога имав 15, 16 години, кога го изгубив татко ми, тоа беше мојата најголема снежна бура. Бев приврзан за Луис, ја слушав неговата музика. Сакавме да пееме заедно.

– Детството ми беше одлично, тоа беше најсреќниот период во мојот живот. Живеев во среќна средина, здраво семејство, држава што имаше потенцијал. Ништо не ми фалеше или недостасуваше. Се сеќавам на солзите само кога ме тепаа, знаеја кога треба да бидам тепан, кога јас го заслужив тоа. Бев попроблематичен дома отколку во јавност. Јас бев прво дете, разгалено. Јас секогаш бев примерен на училиште. Сестра ми е две и пол години помлада од мене,секогаш функциониравме добро. Имав фаза кога се плашев да спијам сам, сакав да гледам хорор филмови, па се плашев, ја молев да дојде кај мене да спијам со неа, ми вели може ако ми дадеш маица или 100 динари. Таа ми наплати за мир. Ми се допаѓаше да ја нервирам, ме удри, ме победи. Не ја удрив помладата сестра, но сакав да ја нервирам – изјави Огњен за своето детство.

– Тогаш беше важно, јас бев од Вуковар, но лошо се снајдов во дипломскиот труд, добив аут. Игравме ракомет, бевме популарни кај девојчињата. Подоцна времињата и ситуациите се сменија. Верував дека ќе бидам ракометар, во Шабац ги гледав најдобрите ракометари на светот. Санкциите што дојдоа го убија ракометот во Србија. Немаше повеќе сала, ниту струја. Ме погоди, разочаран бев и никогаш повеќе не ја зедов топката – изјави Амиџиќ за ракометот.

– Јас пораснав во куќа со татко ми кој го нработеше тоа што го работеше. Во тоа време имаше само една телевизија и ја покриваше целата Југославија, тоа беше сериозна работа. Најтешкиот ден во мојот живот беше кога го изгубив татко ми. Од тогаш на сите тие загуби, имам чудна насмевка. Имам информации, но не можам да ги доживеам. Целиот тим беше убиен, тие се вратија од завршувањето на задачата, беше подготвена заседа, тие беа пресретнати. Тој беше фанатик кога станува збор за деловна активност. Бев дома кога ми рекоа дека татко ми починал.

– Во 1992 година започнав на радио, во 1994 година на телевизија. Тогаш бевме деца. Имав толку добар тим, да правам што сакам, произведувавме необични претстави. Јас пораснав со татко ми, толку многу слушав за информации, знаев да напишам и извештај и вест. Мајка ми ме заколна кога тоа се случи да не одам во информативна. Јас дури и не сакав, ме интересираше МТВ – изјави Амиџиќ за своите почетоци.

– Ни требаше вентил, сакавме да го сториме тоа.  Ни помогнаа Граја, Кон и Кобач. Штом бевме препознатливи во медиумите, тоа беше навистина фантастично. Беше многу забавно, имавме сериозни настапи. Имавме вистински сериозен бенд. Кога требаше да одиме на Евровизија,  земјата се распадна. Сакав да го вклучам Луис, поради неговиот глас. Фламингоси заврши природно, невозможно е да се продолжи. Завршено е во 2016 година. Она што му се случи на Маринко не е загуба на еден ден. Функциониравме одлично, тој беше специфичен човек. Сите песни ги правевме на гитара, ако тој сакаше посериозно да ја сфати музиката ќе беше одличен. Ја фрлив гитарата во вода, таа беше симболична за мене – рече Огњен за бендот „Фламингоси“ и починатиот пријател Маринко Маџаj.

Ни требаше многу време да стигнеме до шоуто Амиџи. Тоа се случи во 2008 година, јас секогаш ќе бидам  благодарен на Милица и Жељко што ми дадоа шанса. Солзите на Наташа Беквалац, благодарам што сакавте да споделите такво нешто со мене. Џенифер Лопез, Сакис Рувас, но нашата публика претпочита локални луѓе – тој зборуваше за неговите успеси.

– Кога се видовме, таа ми остави фантастичен впечаток. Даниела е најголемата loveубов во мојот живот, јас сум татко седум и пол години. Тој е ревијална програма, тоа е најубавото нешто што ми се има случено. Додека не добиете дете, го немате тој поглед во животот. Тој е син на мајка ми, ќе видиме што ќе каже пубертетот. Се надевам дека нема да остане единствен – рече Амиџиќ за сопругата и синот.