Пријател на Џеј Рамадановски откри се што не сме знаеле за пејачот: Од оваа вистинска приказна ќе ви се насолзат очите

Пред две години Балканот беше завиен во црно по веста дека легендарниот Џеј Рамадановски не е повеќе меѓу живите.

Иако повеќе не е на овој свет, Џеј засекогаш ќе остане да живее преку своите песни.

Нема прослави или кафеана каде што неговите песни не се пееле и не се слушале со задоволство, а многумина кои го познавале истакнале дека освен што е ненадминат пејач, пред се бил добар човек.

Имено, пред две години на социјалната мрежа Фејсбук се појави статус на пријателот од детството на Џеј, кој со зборови ја опиша неговата големина.

Статусот кој пријателот на Џеј го објави ден по неговата см-рт, го пренесуваме во целост.

-Го гледав Џеј, Господ да му ја упокои душата, во некоја стара емисија „Балканска улица“ и размислував како без патетики да го опишам моментот кога престанав да го гледам како пејач, туку како прекрасна, емотивна измачена душа. Не, нема да пишувам за нашата прва средба сега туку за далечната 91-ва година во „Голема Србија“ кај Ваљево кога случајно седевме на иста маса од споменатата меана каде што тој беше ѕвезда на вечерта. Тој пееше, јас и друштвото пиевме, повремено ни се придружуваше на паузите да се одмори малку, да размени некој збор со нас и толку, ништо важно.

Нема ни да напишам дека за малку ќе раскинев со тогашната девојка и со сегашната сопруга, затоа што отидов „кај Џеј“ наместо со неа , тоа е веќе некоја друга приказна.

Многу пријатен човек, мирен, низ разговор се гледа дека е образован и начитан.

Разговараме и мислам дека тој човек едноставно не оди добро со Џеј и неговиот тим.

Дојдовме до тоа.

„Вечерва дојдов во клубот со некои пријатели, иако обично не одам во клубови. Се напивме малку и тргнавме дома.

Поминувајќи, сосема случајно налетав на Џеј во некое негово, повесело друштво.

Да ви кажам искрено, размислував дали да му се јавам бидејќи не бев сигурен дали воопшто ќе се сети на мене бидејќи заедно одевме во основно училиште, а тоа беше пред сто години. Кога ме виде, се воодушеви. Ми пријде, ме прегрна и се поздравивме, како стари пријатели. Му се извинувам и му велам декатреба да одам, но нема шанси.

Не ми дава.

А што ќе правам, останувам со нив, збор по збор, пијалок по пијалак, а Џеј во еден момент му вели на целото друштво: „Лесно ми е денес да имам многу пријатели кога сум направил нешто од мојот живот. Има многу вистински и има лажни. Но, го гледаш овој човек”, покажувајќи ја раката кон мене, и размислувам што ќе каже сега, „тој ми е пријател од основно училиште. Тогаш јас бев само мал циган од моето одделение, дете на разведени родители што живее со баба, а баба нема ни денар да ми даде за ужина. Тој повеќе беше гладен отколку сит.

Видете, ако овој човек овде има кифла, ја дели со мене. И тој немаше често, но кога имаше, делеше. И многу други деца ме избегнуваа. Кој сака цигани, а камоли кутрите“, и тој се смееше, а и другите од друштвото се насмеаа. Потоа повторно сериозно продолжи: „Никогаш не сум ги заборавил тие лепчиња и вечно ќе му бидам должен за нив“ јас па почнав да ја претворам приказната во зафрканција ама овој е сериозен, па не ми оди баш. А не се дружевме после основно оти животот не однесе во различни правци а јас гна тоа со кифлата не се ни сеќавам, но тоа беше нешто што му останало во мислите штом го спомена.

Еј Џеки, не ми прави да црвенеам пред луѓе, остај ги кифлите и кој кому што дал, му велам, ама џабе, уште десет минути зборуваше за кифлата, мене и основното. Потоа некако ја сменивме темата, разговаравме и испивме уште неколку, ме испрати до кола и тоа е тоа. И не ми се верува дека уште се сеќава на кифлите од основно училиште“.

Да ви кажам искрено, верувам дека и јас би ги паметел цел живот да сум на негово место.

Па, преку тоа кратко, ноќно возење, формирав дел од моето мислење за Џеј, без разлика колку е погрешно или не, а подоцна во секоја негова песна слушнав барем дел од неговата душа на многу начини. Отфрлено дете со лузна на срце од животот, што на крајот и ме однесе на патување до ѕвездите.

И еве однапред се извинувам ако ова звучи патетично или вака или онака, но едноставно не можам да пишувам подобро од ова, без разлика на се… – стои во статусот.

Џеј Рамадановски поч.ина во недела на 6-ти декември 2020 година на 56-годишна возраст во својот стан во Дорчол.