МАЈКАТА НАЈМНОГУ ВЛИЈАЕ НА УНИШТУВАЊЕ НА ПСИХАТА НА ДЕТЕТО- Работи кои ги прави токсична мајка!

Кога детето е мало, не може да разликува дали она што го говори неговата мајка е вистина, односно детето секогаш мисли дека мама е во право.

Уништувањето на психата на сопственото дете, е прв знак за однесувањето на токсична мајка.

Повеќето луѓе го гледаат концептот на мајка како посветена жена која негува безусловна љубов кон своите деца и која ќе стори сé за да ги доведе нејзините потомци на вистинскиот пат, откажувајќи се од сè и сешто на патот.

Но, не се сите мајки такви. Дали знаете што е токсична мајка?

Моќна врска помеѓу мајка и ќерка

Сè додека веруваме во универзална мајчинска љубов – мит што нашата култура активно го поддржува – не можеме да ја видиме вистинската моќ што ја имаат родителите над нас, дури и моќта на прикриеното насилство. Ние сакаме да мислиме дека мајките се оние жени кои го чуваат овој свет да не исчезне, тие се прекрасни и посветени, но дали е тоа секогаш така?

Родителот не само што создава свет околу своето дете, туку и диктира како детето ќе гледа на тој свет. Кога сме деца сето она што се случува во нашето семејство го  „разбираме“ онака како што нашите мајки ќе ни го презентираат.

Затоа, не е ни чудо што многу деца растат верувајќи дека секое однесување и врска што ги гледаме во семејството, дури и токсично, деструктивно или насилно – е нормално.

Како деца, веруваме дека сите семејства се како нашите, а сознанието дека другите семејства се всушност многу различни доаѓа многу, многу подоцна.

Ние самите ги оправдуваме мајките кои викаат, тепаат – сметајќи дека не бевме добри и не ги слушавме. Ние веруваме дека нашите браќа и сестри се третираат поинаку затоа што тие се добри, достојни за љубов и восхит, а ние не.

„Ние сме, мрзливи, непослушни, глупави“ – како што не нарекуваше нашата мајка. И ние растеме со тоа верување.

Растењето и главниот проблем

Повеќето женски деца кои не се чувствуваат сакани, мислат дека растењето ќе им донесе слобода и дека конечно ќе се ослободат од негативната критика. Но, растејќи, ги чека непријатно изненадување – напуштањето на детската соба нема да ве заштити од болката и потребата од мајчинска љубов и поддршка. Тоа е главниот проблем – централниот судир помеѓу свеста на ќерката за раните што и ги нанесе мајка и гладот ​​за нејзино одобрување и љубов. Тој конфликт живее во девојчето сега и таа постојано наоѓа објаснувања и оправдувања за токсичното однесување на нејзината мајка; таа прави сè за да ги затвори очите пред вистината.

8 типични модели на токсично однесување на мајката:

 

1. Набивање комплекси, и чувство на вина и срам

Ова однесување започнува со зборовите „Ти секогаш…“ или „Никогаш не си…“ и е силно врежано во свеста на детето. Во главата на детето, тоа станува и лична критика, глас кој постојано повторува, обвинува и посочува грешки и избегнува пофалби.

2. Улогата на жртва

Многу мајки всушност играат улога на жртва, а децата не се ни свесни за тоа. Токсична мајка постојано го потсетува детето колку е неблагодарно и таа реченицата обично ја завршува со: „После сè што направив за тебе“. Ова однесување живее кај детето дури и кога ќе порасне, а мајката ја продолжува својата токсична улога, особено ако детето разбрало за што всушност станува збор и се обидува да го ограничи гледањето и контактот со мајката.

3. Двоење на децата

Фаворизирање на едно дете во семејството се случува во многу семејства. Но, кога мајката е добра кон едното дете, а токсична кон другото – го понижува, постојано го споредува со „доброто“ дете, што е лошо – а психолошките проблеми се скоро загарантирани. Психолозите велат дека токсичните мајки се однесуваат на овој начин со цел да ги контролираат своите деца, со цел браќата и сестрите да формираат врска онаква како што таа сака да биде, така што на децата постојано им е потребна нејзината поддршка и пофалби.

Ако во семејството има едно дете, ниту тоа дете не е „спасено“ – постојано ќе го споредуваат со ќерката на соседот, детето на неговиот чичко „

4. Пасивна агресија

Мајката може да изрази индиректно пасивна агресија кон детето, на пример, преку грди коментари за таткото кога детето е присутно. Развојот на детето е директно поврзан со начинот на кој родителите се однесуваат едни со други и другите членови на нивното потесно или пошироко семејство и затоа родителите играат огромна улога во тоа што ќе станеме кога ќе пораснеме. Ако детето е сведок на суровост, вербален бес, казна со тишина, психолошко вознемирување, постои голема шанса детето да развие слични нарушувања во однесувањето во просек од 8 до 10 година.

 

Како што растат, повеќето деца полека се претвораат во родители насилници, стануваат пасивно агресивни.  Се што доживеало во детството се пренесува кај него. Еве ги објаснувањата зошто синовите на насилници растат во насилници, децата на алкохоличари во алкохоличари.

5. Психолошка манипулација

Овој термин обично се поврзува со возрасни, но за жал, ваквите склоности всушност се всадуваат кај повеќето деца од нивните родители. Да се ​​манипулира со дете е неверојатно едноставно, бидејќи родителите се неоспорен авторитет и можност децата да гледаат и да веруваат во сè што ќе кажат.

Она за што овие родители исто така не се свесни е колку е трауматска манипулацијата кај децата, бидејќи детството е период кога е важно да научиме да веруваме во сопствените мисли и чувства и да изградиме можност да разбереме други луѓе.

6. Понижување и потсмев

Мајките со изразена потреба за контрола или нарцисоидни црти често се склони да ги исмеваат чувствата или мислите на своето дете. Тие ги исмеваат и понижуваат децата со зборови, гестови и имитации и на тој начин ја убиваат нивната самодоверба и самопочитување дури и во детството.

 

7. „Жртвено јагне“

Кај токсичните мајки, обично едно дете е виновно за сè и се казнува за сè, без оглед дали е навистина виновно или не. Таквите деца во детството почнуваат да веруваат дека се непосакувани каде и да се појават, што им олеснува да се свртат кон психоактивни супстанции, алкохол и друго деструктивно однесување за време на адолесценцијата.

 

8. Тишината како најлоша казна

Кога некое лице не зборува со вас и не одговара на вашите прашања, тоа е израз на максимален презир. Дури и возрасните сметаат дека тоа е многу болно и понижувачко, а кога станува збор за децата, ваквиот начин на однесување целосно ги уништува, особено ако потекнува од родителите.

Извор:  Stil.kurir.rs