Владета Јеротиќ: Колку што сме добивале љубов во детството- толку ќе може и да даваме кога ќе пораснеме!

Еден од најпознатите, најомилените српски академци и психијатари во регионот, често пати знае во јавноста да биде цитиран на тема психички развој на детето.

Владета Јеротиќ сега посочува на нешто на кое родителите особено трба да посветат внимание, а тоа е љубовта која му ја даваат на детето.

„Не знам дали некој маж е во состојба да сака ако не бил сакан. Или – со други зборови – љубиме и сакаме онолку колку што добивавме љубов во детството Тоа е пресудно со каква сила, ќе можеме да ги сакаме другите “. На малото дете му е потребно внимание, друштво, заштита, морално охрабрување и љубов. Се претпоставува дека љубовта се раѓа во она рано животно доба кога детето чувствува дека неговата потреба за сигурност е релативно задоволена, и дека пред сè таа е задоволена од неговата мајка, која во тоа ги внесува своите непосредни и несебични чувства.

Според Академик Јеротиќ оние родители кои не биле подготвени за дете, и оние од што од која било причина не го прифатиле своето дете, создаваат често пати услови за патолошки развој кај детето.

-Иако со право се посочува дека правилниот ментален раст на детето бара љубов и од двајцата родители, има многу примери во животот кои покажуваат дека понекогаш љубовта која детето ја добива од само еден родител (под услов да се избегне прекумерна, па дури и болна љубов кон детето) е доволна и не ја исклучува можноста и самото дете во иднина да се заљуби и да засака некого, посочува Владета Јеротиќ.

Посочува дека детето кое расте во брак каде родителите немаат мир и хармонија, односно нивниот однос е заснован на еден ден љубов, другиот караници и омраза, тогаш детето ова го доживува со страв, и најверојатно во иднина ќе има такви непостојани чувства и ќе негува таков однос и постојано ќе биде со недоверба.

Ништо, освен личен пример, не може да биде поефикасно за децата, па дури и тогаш е потребна голема родителска љубов, која само носи трпеливост чекајќи „семето фрлено во земјата да вроди со плод“.

Во една прилика тој зборуваше за бракот, и посочи дека децата се такви каков што е бракот меѓу родителите.

Децата не го зајакнуваат бракот. Таму каде што е добар бракот, со деца може да стане само уште подобар. Таму каде што не е добар, станува уште полош. Стабилните бракови се стабилни без оглед на тоа колку деца има. Значи, детето всушност е онакво каков што е бракот.

Извор: Мој Педијатар.рс